เห็นมิตรสหายหลายคนพูดถึงชีวิตที่ย่ำแย่ลง เงินทองก็ไม่ค่อยคล่อง เส้นทางการทำงานก็ดูคับแคบลง ชีวิตเหมือนเหลือตัวคนเดียว ไม่หรอกครับ อยากจะบอกว่า อะไรในโลกนี้ยังตัดสินตื้นๆ แบบนั้นไม่ได้ อุละมาอ์หลายท่านถึงสอนให้เรามองหลายมุม...
Category - The Circle
ชีวิตของท่านนบีมุฮัมมัด ศ็อลลัลลอฮุ อะลัยฮิวะซัลลัม เป็นเหมือนจักรวาลที่ประกอบไปด้วยมิติต่างๆ ที่หลากหลายและประสานกันลงตัว ตรงนี้เองที่ผมอยากจะบอกว่า การดำรงอยู่ของชีวิตที่ผิดพลาดนั้นเกิดจากการเข้าใจมิติเหล่านี้ไม่ครบถ้วน ขาดๆ เกินๆ...
ผมทั้งทึ่ง ทั้งประหลาดใจและสะเทือนใจ หลากหลายอารมณ์อย่างบอกไม่ถูกทุกครั้ง เมื่อได้อ่านเรื่องราวของการให้อภัยที่ยิ่งใหญ่ของบรรดาเศาะฮาบะฮฺที่มีให้ระหว่างกัน ผมคิดว่าทุกคนมองเห็นโศกนาฏกรรมในช่วงสั้นๆ ของความขัดแย้งระหว่างเศาะฮาบะฮฺ...
ผมยอมรับในความเก่งกาจอย่างหนึ่งของอารยธรรมสมัยใหม่ นั่นคือการทำให้ความรู้ต่อความจริงของชีวิตที่ถูกประทานในแบบที่เรียกว่า revelation หรือวิวรณ์ ซึ่งเป็นการเปิดเผยจากผู้สร้าง กลายเป็นอะไรที่เชยๆ คร่ำครึ ที่ดูไม่ฉลาดเอาเลย...
ในเมื่อ “ศาสนา” นี้หมายถึงอิสลาม แนวคิดย่อมมีทิศทางที่เป็นไปตามทิศทางและลักษณะของอิสลามนั่นเอง อย่างเช่น 1. ศาสนานี้เป็นของอัลลอฮฺ มาจากอัลลอฮฺ และกระทำไปเพื่ออัลลอฮฺ ดังนั้น...
ในการเข้าใจอิสลามได้ชัดขึ้น เราไม่ควรทำแค่มองชีวิตท่านนบีขณะที่เป็นนบีเท่านั้น แต่ยังต้องมองชีวิตท่านนบีก่อนจะเป็นนบี และไปถึงจุดท้ายสุดคือการการขึ้นลงถ้ำฮิรออ์ เป็นจังหวะสุดท้ายก่อนสถานการณ์ทั้งหมดพลิกผันกลายเป็นการปรากฏตัวของ “ญีบรีล”...
ทฤษฏีวงกลมเป็นความพยายามวาด “วงกลม” ของความเป็นมุสลิมหรือความเป็นผู้ศรัทธา ผ่านกฎเกณฑ์ระดับเงื่อนไขต่ำสุด คือการที่ยังไม่ตั้งภาคี(ชิรกฺ) ซึ่งเป็นความผิดที่ทำให้ความเป็นมุสลิมของเขาสูญเสียไป...
บุคลิกลักษณะของท่านนบีได้กลายมาเป็นฉายาของท่าน คือ อัล-อามีน ที่มีความหมายว่าไว้ใจได้ ( Trust) คือเชื่อถือได้ ไว้เนื้อเชื่อใจได้ … นั่นหมายความว่า วะห์ยูงอกเงยขึ้นมาบนตัวตนแห่งอัล-อามีน (ผู้ได้รับความไว้เนื้อเชื่อใจ) นี่เอง Trust...
ฮะดีษต้นหนึ่งที่รายงานโดยอิมามมุสลิม และมีชื่อเสียงมากเพราะถูกเลือกให้เป็นหนึ่งในฮะดีษสำคัญโดยอิมามอัน นะวาวียฺ ในหนังสือสี่สีบฮะดีษนะวะวียฺอันมีชื่อเสียงของท่าน ใจความตอนเริ่มต้นของฮะดีษนี้ก็คือ “อัดดีนุล นะศีฮะฮฺ”...
“… มันเกิดจากตัวของพวกเจ้า…” จากส่วนหนึ่งของอายะฮฺอัลกุรอาน (อาลิอิมรอน 165) ได้ตอบคำถามต่อเหตุแห่งความเสียหายที่ฝ่ายมุสลิมประสบในสงครามอุฮุด การใช้คำว่า “ตัวของพวกเจ้า” เป็นการชี้ให้เห็นว่า...
ผมเพิ่งบอกวงสนทนาในที่หนึ่งไปว่า อย่าไปเครียดมากกับความขัดแย้งของเศาะฮาบะฮฺ หรือการแย่งชิงอำนาจระหว่างราชวงศ์ต่างๆ มันไม่ได้เป็นอะไรมากไปกว่า การดิ้นรนภายในประชาชาติ ซึ่งมันอาจผิดหรือถูกก็ได้...
ความไม่แน่นอนเป็นธรรมชาติของดุนยาโดยแท้จริง … ด้วยเหตุนี้ มนุษย์จึงพยายามหาความแน่นอนด้วยการสร้างสิ่งที่เรียกว่า “ความมั่นคง” ขึ้นมา แต่พอว่ากันต่อไปจริงๆ ก็ไม่มีความมั่นคงใดที่แน่นอนอีกเช่นกัน...
เป็นความจริงที่ว่า ในชีวิตหนึ่งๆ เรามีความสนิทสนมกับคนอื่นๆ ได้ไม่กี่คน อาจเป็นสามสี่คน สี่ห้าคน สิบคนนี่คงหายากมากขึ้น … ผมหมายถึงสนิทสนมกันจริงๆ ไม่ใช่แค่ยกมือทักทายกันในที่ทำงานเท่านั้น ท่านนบีของเรามีเศาะฮาบะฮฺเป็นหลักแสน...
เวลาคนหนึ่งพูดเรื่องจิตวิญญาณก็มักถูกมองว่าเป็นพวก “ซูฟีย์” เวลาคนหนึ่งพูดเรื่องหลักฐานที่ถูกต้องก็บอกว่าเป็นพวก “สะละฟีย์” … จริงๆ ชื่อพวกนี้ไม่ได้อะไรกับมันมาก แต่วาทะพวกนี้มีนัยยะของการต่อต้านในตัว คือทำให้คนรู้สึกไม่อยากเข้าใกล้...
ท่านอิบนุ อับบาส กล่าวว่า “ความสุขของท่านในการทำบาปนั้น เป็นอันตรายใหญ่หลวงยิ่งกว่าตัวบาปนั้น(โดยลำพัง)” คนที่ทำความชั่วนั้น มันไม่อันตรายเท่ากับคนที่มีความสุขที่ได้กระทำความชั่ว เช่นเดียวกันอันตรายที่สุดของคนที่ทำความดี...
ผมรู้สึกเสมอว่า แม้ว่าโลกจะก้าวหน้าทางวัตถุไปปานใด และอัตราถี่ของความก้าวหน้ากระชับขึ้นขนาดไหนก็ตาม แต่มนุษย์ยังคงมีรากปัญหาแห่งความวุ่นวายและอาจนำไปสู่การกดขี่ฆ่าฟันกันเช่นเดิม ผมเรียกปัญหานี้ว่าเกิดจากบาปชุดหนึ่ง เรียกว่า บาปคลาสสิก...
ถ้าเราบอกว่าไม่มีเงิน เราเป็นคนจน แต่เรายังสามารถไปกินอาหารมื้อละหลายร้อยได้สัปดาห์ละหลายครั้ง แถมยังซื้อมือถือราคาหลักหมื่นได้อีก … แบบนี้หรือป่าวที่เขาเรียกว่า “ความย้อนแย้ง” ในตัวมันเอง ความย้อนแย้งในที่นี่คงหมายถึง...
‘โลกนี้’ ที่เรากำลังพูดถึงคือ โลกที่เราอาศัยอยู่ ซึ่งเรียกในภาษาอาหรับคำว่า ‘ดุนยา’ มาจากรากศัพท์ภาษาอาหรับที่หมายถึง ‘อยู่ใกล้’ กับอีกความหมายหนึ่งหมายถึง ‘ต่ำต้อย’ ความหมายแรก หมายความถึงเวลา ณ ปัจจุบัน...
เมื่อบางคนได้ตั้งคำถามกับผมว่า อะไรคือปัญหาของการดำรงอยู่ของอิสลามในภูมิภาคบ้านเรา เป็นคำถามที่ก่อขึ้นท่ามกลางบรรยากาศของกระแสอาเซียน หรือภูมิภาคแบบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ … ผมบอกว่า...
ผมไม่ปฏิเสธคำกล่าวที่ว่า “ทุกศาสนาสอนให้เป็นคนดี” แต่ประเด็นที่ผมเห็นต่างออกไปก็คือ คำว่า “ดี” ในแต่ละศาสนาไม่เหมือนกันเสมอไป การที่แนวคิดสมัยใหม่พยายามสร้างค่านิยมว่า ทุกศาสนาสอนให้เป็นคนดี โดยเพิกเฉยต่อการอธิบายต่อคำว่า “ดี”...